Yeşil Afşin Gazetesi'nde gençlerin edebiyat-sanat konularında yazılarını paylaştığı Genç Kalemşörler'in 35.sayısı çıktı.
ÖLDÜM DE YASA MI GELDİN?
Ben sana Leyla iken
Sen canımı alan Azrailimdin
Öldüm de yasa mı geldin?
Bir gittin pir gittin
Beni benden alıp gittin
Şimdi Öldüm de yasa mı geldin?
Sağ olsam gelmezdin
Bir gül vermezdin
Şimdi mezarıma Gül olmaya mı geldin?
MAL VARLIĞIM
Çok servetler sahibi değilim
Bir kağıdım var bir kalemim
Şiirler önünde hürmetle eğilirim
Ben şiirler sahibiyim
Arabam yok, yat kat ne gezer
Yok soframda çeşit çeşit mezeler
İşte malım mülküm mürekkeple defter
Ben şiirler sahibiyim
Her yaşanan bir şiir yazdırıyor işte
Kimi sevince, çok sevilince kimi de
Mal varlığımı açıklıyorum yeniden,yine
Ben şiirler sahibiyim...
Kaç para eder ne kadar paha biçilir
Hangi borcu kapatır, kimleri sevindirir
Bildiğim tek şey; ruhuma hep iyi gelir
Ben şiirler sahibiyim...
TEK HECEM
Ne baharlar geçti kışlara inat
Ne aylar geçiyor sensiz, ne günler
Asırlar boyu değişmez kainat
Tek bir gülüşüme gülüşün yeter
Dalgalar vurmuş kıyıyı bu gece
Sensiz geçen beş yılını kutluyor
Yetiyor bana senden kalan hece
Anıların gezdiği büyülü yol...
Yıllarım, yollarıma meydan okur
Görülmemiş mesafenin böylesi
Belki fısıltım sana rüzgar olur
Nefesin bize üç deniz ötesi
Babanın kızına kaldı yalnızlık
Sığmadı buğulu satırlarıma
Efsunlu yollar bir tenha karanlık
Bundan böyle sensin tek hecem anla
KİMSESİZ BİR ODA
Bak kalbim boş bir sayfa gibi,
Gel seni kalbimde ağırlayayım.
Soluklandığın yerin olayım.
Doldurmak istersen eline bir kalem tutuşturayım.
Kalbimden kalbine giden yolun olayım.
Aklında, zikrinde, fikrinde ben dolanayım.
Yok öyle soluklanıp gitmek,
Konuşacağın bir çift sözün de ben olayım.
Her konuşmanda sana bir daha aşık olayım.
Çıkma sakın o boşluktan
Yer edin kendine yalnız kalmış kalbi.
Doldur o boşluğu en güzel duygularınla.
Olur da kalmak istersen, yuvan olur kimsesiz kalbim.
Ama gideceksen harap olur sensiz kalbim.
Dönüşün olmayan bir gidişin olur.
Kapatırım tüm açık kapılarını
Tekrardan kimsesiz bırakırım kalbimi
Adını anmam, anılarını hatırlamam.
Kalırım kimsesizliğimle
Sana hoşçakal diyemeyecek kadar
Kimsesiz kalırım...
ADI ÖZLEM
Yokluğun ellerimi bağlar,
Sersefil dolaştırır beni sokaklarda,
Rüyalarım adını bağırır,
Kan ter içinde uyandırır sabahlara.
Daha kaç yıl sürer bu ayrılık bilmem,
Bir seni bilirim, bir sana akan yaşlarımı,
Bu dikenli yolları sensiz yürümem,
Yanımda ol diye veririm tüm kavgamı.
Sana kurdum ben tüm saatlerimi,
Tüm hesaplarım sende ayarlı,
Tekrar ediyorum unutmayayım diye sesini,
Senden başkasına gözlerim bağlı.
Gülersen yaz kızarsan kıştır bana,
Sen yoksan açık kapılar sırdır bana,
Bir daha tutamayacaksam ellerini,
Burası dünya değil cehennemdir bana.
ATEŞLE SÖNEN SU
Gece çöktüğünde kalbimde ağlayan bir bulutsun.
Kalbimde yaşayıp gözlerime dökülen bir yağmursun.
Ağlayan, gözlerime dökülen, hiç sönmeyen bir ateşsin.
Bir bulutsun, bir yağmursun, bir ateşsin sanki.
KORKUYORUM YARDIM ET
Artık kalem ve kâğıt kâr etmiyor bana,
Hak etmedim, mutluluğu çok mu gördün bana?
Ellerim titrek, sazımın tellerinde,
Bir türkü tutturmuşum, gidiyorum ebediyete.
Eski prangalara bağlı eskidi bedenim
Artık ısıtmıyor ellerini ellerim.
Yoruldum; dünya kadar yük omzumda,
Şikâyet değil, mutluluk bu bana.
Saatler geçer, mevsimler değişir,
Saçlarım beyazlar, üstüm hâlâ kir.
Anlatsana bana, neydi seni üzen?
Mübrem… korkuyorum, dayanamam ben.
Kaybediyorum kendimi bulduğum sokakta,
Kendimi yakarım, fotoğraflarını değil.
Yakamoz parlıyor yine hafızamda,
Aşk bu; gelip geçici bir heves değil
ZEBUN GÖNÜLLER
Kalp, gönül demek değildir.
Gönül duyguların evidir.
Her ruhta gönül aranmaz.
Gönülsüz ruhlar gönlü yaşatmaz.
Duygusuz ruhlar kaplamış vakti.
Öldürür gülü, nergisi.
Kalmaz içinde ne çiçek bahçesi...
Ne de yârin esintisi.
