Seni kaybedince karardı güller
Yokluğunla şimdi konuşmaz diller
Bunu yaşamayan ne bilsin eller
Kendimi kaybettim, bulamıyorum
Sen yoksun yanımda, deliye döndüm
Yıllarca yanmışım , kül oldum söndüm
Edâlı nazlımı, yıllarca andım
Sensiz hayellere, dalamıyorum
Yağmur yagdı, göz yaşlarım ıslandı
Ağlamaktan kirpiklerim paslandı
Deli gönül bir of çekti hislendi
Sönmüş küllerime, beleniyorum
Ay tutulsa, görür idim hep seni
Güneş batsa aydınlatır Ay teni
Yıldızlar kayarken görürsün beni
Uzatsam elimi, alamıyorum
Yine buğulandı gönül pınarım
Gelmiyorsun, yokluğunla yanarım
Resmine bakarak adın anarım
Ağlıyor gözlerim, silemiyorum
Gelirsin diyerek umut bağladım
Issız köşelerde, sessiz ağladım
Irmak oldum yıllar yılı çağladım
Şimdi selamımı salamıyorum
Nerdesin çıkıpta yanıma gelsen
Gelirdin ne kadar sevdiğim bilsen
Bir ömür boyunca yanımda kalsan
Sana doyarmıyım bilemiyorum
Ben neyleyim gönül senin elinden
Koparmadım bahçedeki gülünden
Vazgeçsem olmuyor tatlı dilinden
Seni düşündükçe gülemiyorum
Takıldım peşine, düştüm ağına
Hazan düştü gülistana bağıma
Yol kapandı, karlar yağdı dağıma
Karadeli sensiz kalamıyorum
HÜSEYİN KARA
04 OCAK 2026
BİR PAZAR SABAHI
