Bu gün anamı yazacağım
Gözlerindeki hüzün
Simasına sinmiş anamı
Merhameti ruhundan
Sevgisine geçen anamı
Ben onun gölgesinde uzadım
Hem anamdı hem de
Bir gün bile ismini saygıdan anmadığı babam
Vaktiyle ufacık bir çocukken
Duvarda resminin üstü örtülüyken
Aynı fotoğrafı akrabaların evinde görürken
Ve her baktığımızda
Gamzeli yüzündeki sevgiyi anamızda bulurduk
Kahverengi gözlerin içinde buluşur
Sükut halimizle gönülden akışır
Belirsiz gülümsemeyle gizlice bakışırdık
Biz babamızın resmiyle konuşurduk
Dediğini hiç duymaz ama hep anlaşırdık.
Bir tek bizim evde konuşmazdık
Sanki evimizde birbirimize küstük
Kıvırcık siyah saçları
Sevecen güven veren siması vardı
Ve o bize her yerde ve her zaman yârdı
Nereye gitsek adımız "Ali’nin yetimiydi"!
Öldüğü gün bilinir ama hiç söylenmezdi
Ve anam ne zaman bahsetse o trafik kazasından
"Babanızın öyle olduğu gün" derdi
Babam "öyle olduğu gün" geçip de
Kazılınca mezarı Gökler ağladı inan
Bu kadar yağmamıştı o gün yağan
Yanan yüreklerde sanki koptu bir tufan
Anne ağlar her gece
Çocuklar ağlar nice
'Der ki:
Söndü ışığım
Aydınlanmaz ömrümce'
Gün batıp sokaklar boşalınca
Çocuklar evlerine gidince
Onların babaları gelir de
Benim babam çıkmazdı sokağa
Bir gün olsun bizin için
Gökten inmez miydi acaba?
Dedim ya anam,hem de babamdı
Tarla tapan tüm işleri yapardı…
Erlerden de cesur olduğuna inanırdım
Her zaman kanatların altına sığınırdım
Haksızlığa direnen gözüpek tavrı vardı
Sıkıntıyı başımızdan hemen savardı
Dört can büyüttü ki
Hem doyurdu hem suvardı
En çok beni severdi
Lakin hiç kimseye söylemezdi
Gün geldi biz büyüdük, O yaşlandı
O vakit ancak söylemeye başladı
Gideli yıllar oldu sanki çağırdı babam
Rüyasında görüyormuş her zaman ablam
Yoksa bana küstü mü göremem hiç düşümde
Oysa yanımdadır bilirim, hep döşümde
Ağladığımda süzülen gözyaşımda
Nasıl unutabilirim ki bu yaşımda
İsterim olaydın her zaman sen başımda
Yine dizini yastık ettiğimde
Okşasaydın saçımı elin başımda
Bir bahar ayrıldın bizden
Güller açmadan soldu birden
İşte ne olduysa o bahar oldu
Nice yaz-kış geçti de görüşemedik
Belli ki ilk onu çağırdınız
Ablam Leyla da geldi ağırladınız
Kaldık üç kardeş biçare biz bize
Gitmeyin ne olur bekleyin de şurada
Buluşalım arada bir olsun burada
Tekrar bir olalım en baştaki gibi bir arada
Ey babam bak bakalım şimdi Tekin’e
Yetişmiş mi dersin bıraktığın ekine…
