Hiçbir aracın uğramadığı bir otogarda gelmeni bekliyorum.
Yazhaneler kapalı, peronlar sessiz
Lambalar sönmüyor ama banklar kimsesiz.
Sabahın beşinde bir kuş konuyor önümdeki kaldırımın taşına
Yalnız ve kimsesiz.
Anlamıyorum; binlercesi var iken neden bir başına.
Esmekten aciz bir rüzgarın sesini duyuyorum,
Öyle ki yerden toz dahi kaldıramayanından.
Yalnzıca bir yaprak düşüyor köşedeki çınar ağacından
Ama o da rüzgarın işi değil.
Belli ki sıkılmış tutunduğu dalından.
Her şey bir bahane arıyor kendine, olmak için,
Kimi dalından vazgeçiyor, kimi de yolundan.
