Kırk yıl önce aldım tarsus kızını
Yıllarca çekmişim onun nazını
Yemeklerin ben atıyom tuzunu
Şu avradın yumuşundan usandım

Onbeş günde tırnakların keserim
Perdeleri kırıştırmam asarım
Naz eylerim ara sıra küserim
Şu avradın yumuşundan usandım

Ayda birde halıları silerim
Sinirlenmem hep yüzüne gülerim
Böylesini düşmanlara dilerim
Şu avradın yumuşundan usandım 

Yemeklerde ben veririm kararı
Kocasına hiç olmadı yararı
Sağa sola veriyor hep zararı
Şu  avradın yumuşundan usandım 

Ne isterse koşar alır gelirim
Bir isterse birde fazla alırım
Ulan herif derse donar kalırım
Şu avradın yumuşundan usandım 

Deli divaneyim kaldım arada
Gemileri yürütemem karada
İlaç karetmiyor benim yarada
Şu avradın yumuşundan  usandım 

Lamba camı gibi kısadır boyu
Çok sesi çıkmıyor naziktir huyu
Tarsus kürt musadan geliyor soyu
Şu avradın yumuşundan usandım 

Akşam olur çaylarını veririm
Sabah olur ne isterse alırım
Kal diyorsa hep yanında kalırım
Şu  avradın  yumuşundan  usandım 

Sabah olur çorabını giyemez
Ögle olur yemeğini yiyemez
Pazar olur balkon camı silemez
Şu avradın yumuşundan  usandım 

Dırdırından hiç yanında yatılmaz
Atsan  atılmıyor satsan satılmaz
Üç hatunun ortasına katılmaz
Şu avradın yumuşundan  usandım 

Aha döndüm söylediğim sözümden
Mevlam yazmış seviyorum özümden 
Bir gün olsun hiç çıkmadı izimden
Hüseyin kara dan şimdi usandım