Celalettin Arslan[¹], rahmetli Hayati Vasfi Taşyürek havasında “LÜGATÇEMİZ” isimli bir şiir yazmış. Bana göre başarılı da olmuş; az bilinen ve bilinmeyen birçok mahalli kelimelerimizi belli bir espri içinde şiirleştirmiş. Buyurun birlikte okuyalım:
“LÜGATÇEMİZ”
Alandar’dır benim köyüm
Oğuz’dan geliyor soyum
Lügatimiz çok değişti
Dile gelsin gerçek dilim
Şimdi zerzesiz kapımız
Çarhıt, portmasız yapımız
Oşartmadan anlatıyom
Malamat olduk hepimiz
Soyha eski, acer yeni
Kuymak bilen var mı hani
Hatize istedi canım
Sakın horsunmayın beni
Çalgın oluk, ağzı fırtık
Lastik bacağını kertik
Herkesin bir tableti var
Gosguç oynanır mı artık
Akmın var mı güllüğüne
Kundak var mı öllüğüne
Sen mıhıyat olmaz isen
Çövdürürler küllüğüne
Gö mırıktan olmaz süyük
Him'i var tap'ına kayık
İki mağ'lık ev yaptırdım
Hezen var mertekten büyük
Eşkili bazlama, kete
Biliği değişmem ete
Akşama çobanaşı var
Daha n’olsun bundan öte
Kar varsa karlı karsambaç
Yoğurtla yapsak doğrambaç
Sosyeteler bunu bilmez
Ekmağnen yenir omaç
Eski günler çok dölekti
Azatladı, bizi ekti
Umsuluk olucum ellaham
Canım cıvıklama çekti.
Gıran mı girmiş pin'ine
Ferik'ten tut celfin'ine
Gürk'ün cücükleri çıkmış
Cücük aşı ver yanına
Aklıma geldi debayak
Sağsı getir zibil goyak
Tandır çöre arıyorsan
Guşgananın içine bak
Celalettin yeter heeri
Giden günler gelmez geri
Sokranmayın yazdığıma
Damasıdım eskileri.
[¹] Celalettin Arslan 1976 yılında Alemdar’da doğdu. İlkokulu Alemdar İlköğretim Okulu’nda, Ortaokulu Afşin Yatılı İlköğretim Bölge Okulu’nda, liseyi 1993 yılında Elbistan Endüstri Meslek Lisesi’nde bitirdi. 2001 yılından beri Devlet Hava Meydanları İşlemesi Kahramanmaraş Havalimanında elektrik teknisyeni olarak görev yapmaktadır.
