Hayat sensiz yaşanmayacak kadar zormuş,
İnsanlar ise sevilmeyecek kadar adi.
Ölüm bir nefes kadar yakınmış her an...
En kolayı da gitmekmiş ardına bakmadan.
Üzülmek içten bile değil kanadı kırık bir kuşa...
Bu kadar güzel gelirken sesi dağa taşa.
Onca güzelliğin arasında attık kendimizi yabana.
Kıymetini bilemedik sanki başka bir hayatımız varmış da.
Sahi nedir bizleri bu kadar acınası kılan,
Sevgiden uzaklaştırıp merhametten mahrum bırakan?
Kalp kırmaya alışmış, ah almaya yemin etmişiz.
Sevmek yetmezmiş sevilmek de lazımmış insana...
Nasıldır yaşamak bilirsin, hasretin koynunda...
Her gün gurbeti yaşarsın yarin omzunda.
Sen ondan o senden habersiz yaşarsın,
En uzun gecenin zifiri karanlığında.
Alışmak mı zordur ya da unutmak mı yari?
Her şey yalanmış ta, bu doyulası dünya fanii. 
Sesini duymak bile vuslatmış oysa,
Geliver de son bulsun bu hasret bari.